Maio sempre foi un mes moi galego

Supoño que a maioría de vos coñecedes a existencia dos maios pero outros moitos non teñen nin idea, sobretodo os nenos máis pequenos qué, co paso do tempo van perdendo estas bonitas costumbres que  marcaron a infancia de moitos, a miña por exemplo.
No meu antigo colexio a principios de cada mes de maio celebrábamos, e seguen celebrando, a festa dos maios. En Valdoviño consiste en encher de flores e verde de tulla uns soportes con formas de arbóres. Isto soen facelo os reinos máis pequenos. Porque os maiores crean unhas alfombras xigantes de pétalos no patio do colexio. Todo o colexio queda precioso e é moi entretenido. Ademáis a profesora de música ensina unhas cancións referentes ao maio e que, eu dende que son pequena aprendín e aínda non as esquecín. Un trociño da canción era:

                                                     "Maio, maio, vístete de crego 

                                                      castañín para mín. 

                                                      Levántate maio que xa non é cedo

                                                      e marcha pra casa que xa metes medo."

A parte desta había outras e sabíamolas todas. Para nós estas festas sempre foron unha actividade de entretemento e para recibir a chegada da primavera. Noutros lugares fanse outro tipo de celebracións aínda que sempre sempre teeñen que ver coas flores. Pero nalgún momento do pasado, como o que estamos estudando, foi un ritual que vai máis alá do recibimento da primavera, facíase para conseguir boas colleitas, festexar o bó tempo ou incluso podían ser ritos de fecundidade porque coa primavera nacen as flores das árbores froiteiras e polo tanto iso tamén ten un sentido metafórico hacia a fecundiade. 

Encantaríame poder vivir un deses momentos no pasado, uns campos xigantes, un pobo reunido, mulleres e homes cunhas coroas de flores naturales grandes e preciosas e os nenos xogando entre prados florecidos. E nun momento dado reunirse todos, grandes e pequenos e invocar aos Deuses respectivos para conseguir os nosos desexos de primavera ata que chegue o verán. Os castrexos celebraban outras chegadas das estacións, como o inverno, o carnaval, o día de defuntos...

Maio paréceme un mes bonito, galego e cheo de cambios ambientais que alegran ao pobo porque chove menos e calquera galego agradece iso. 

Pode que sexa casualidade que eu e máis os castrexos celebraran a chegada deste mes...pero tamén pode que se leve nos xenes. De calquera forma, maio é un mes moi galego por excelencia.